เกี่ยว กับ ไม่เกี่ยว
วันก่อนทีมงานที่บริษัททำอุปกรณ์ชิ้นนึงของบริษัทหาย
ซึ่งอุปกรณ์ชิ้นนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับผมเลย
แต่ไปเกี่ยวข้องด้วยนิดนึงตรงที่ดันเสือกไปเก็บข้าวของตรงที่มันวางอยู่
ปรากฏว่าคนรับผิดชอบไม่ได้เก็บ คิดว่าผมเก็บ
ผมก็คิดว่าคนรับผิดชอบต้องเก็บ ต้องเช็คก่อนกลับ
เพราะมันไม่ได้อยู่ใน List ที่ผมต้องรักษา
ออกมาจากงาน
โทรมาถามกันให้วุ่นว่าของอยู่ไหน
เถียงไปมาระหว่างคนรับผิดชอบกับทีมงาน
ผมเห็นเค้าโต้เถียงกันอย่างนี้
ก็ตัดปัญหาโดยออกปากว่า "ผมจะซื้อมาใช้เอง"
ทุกอย่างจึงเงียบสงัดลง
ชีวิตทุกชีวิตก็ดำเนินชีวิตไปตามปกติ
กลับมานั่งคิดอยู่คนเดียวในห้อง
เราไม่ได้เสียใจที่ต้องเป็นคนออกเงิน
แต่เราเสียใจว่าทำไมเราต้องมาเจอกับคนแบบนี้
การแก้ปัญหานี้จริงๆ มันง่ายมาก เพียงแค่ทุกคนมารับผิดชอบ "ร่วมกัน"
ไม่ใช่ปัดความรับผิดชอบ โดยโต้เถียงว่าใครถูกหรือผิด
แต่เช้าวันต่อมา
มีเพื่อนในออฟฟิคหลายคนที่รู้เรื่องนี้
ซึ่งพวกเค้า "ไม่เกี่ยวข้อง" ใดๆ กับอุปกรณ์ตัวนี้เลย
บอกกับผมว่า
"มึงซื้อมา แล้วกูจะช่วยออก"
"เดี๋ยวช่วย"
"ราคาเท่าไหร่ ซื้อมาแล้วบอก"
ฯลฯ
ผมยิ้มแต่ไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธใครไป
ผมไม่ได้ดีใจที่จะมีคนช่วยออกเงิน
แต่ผมดีใจที่ คนดี กับเพื่อนแท้ๆ ของผม
จริงๆ มันมีมากกว่าและอยู่รอบตัวผมมากกว่าที่คิดไว้เยอะ
————————————————————
สมัยเด็กๆ ตอนเราเรียนหนังสือ
จำกันได้ไหมเวลาที่คุณครูถามตอนสอนเสร็จแล้ว
"ใครมีอะไรสงสัยบ้าง ยกมือขึ้น"
ไม่มีใครยกมือแม้แต่คนเดียว
และจึงมักจะต่อด้วยคำพูดที่ว่า
"เข้าใจกันหมดใช่มั๊ยคะ ดีนะคะ พวกเราเก่งกันนะคะ
ต้องพาไปดูเด็กนักเรียนเมืองนอกนะคะ เค้ามีอะไรสงสัยเค้ายกมือถามทันที"
ลองคิดกันให้ดีๆ นะครับ
เรื่องนี้ "ไม่เกี่ยว" อะไรกับเด็กเมืองนอกสักนิด
ตอนเราทำงาน เรามักได้ยินเสมอว่า
"มีอะไรให้ช่วยกันคิด ถึงแม้มันไม่เกี่ยวกับฝ่ายคุณ แต่ผมยินดีรับฟัง"
"ผมอยากได้ไอเดียจากพวกคุณ"
เราคิดได้
แต่มันฟุ้งกระจายไปหมด ไร้ทิศทาง
เพราะด้วยความที่เราไม่เกี่ยว
เราไม่เคยรับรู้ทิศทางที่คนที่เกี่ยวรู้
เราจึงไม่สามารถคิดไปในทิศทางเดียวที่เค้าต้องการได้
คนไอเดียดีๆ ความคิดดีๆ จริงๆ มีแทบทั้งบริษัท
สังเกตได้จากงาน Workshop
ทุกคนได้แสดงออกมาเพราะได้รับข้อมูลแบบเดียวกันพร้อมกัน
มันเป็นเรื่องของข้อมูลที่รับรู้จึงจะทำให้คิดได้
แต่ไม่มีข้อมูลให้พวกเค้า แล้วไปว่าพวกเค้าไม่คิด
ผมว่ามันไม่แฟร์!~
เหมือนเวลาเราฟังเรื่องเล่าสักเรื่อง
หากคนที่เล่าได้เห็นภาพชัด จนเรานึกภาพออก
จึงมองเห็นช่องว่างหรือจุดบอดเรื่องเล่า
ยิ่งนึกออกได้มาก ยิ่งถามมากขึ้น
"เอ๊ะ กระต่ายสีขาวในดงหญ้าเล็กๆ ทำไมพรานมันมองไม่เห็นล่ะ"
ต่างกันคนยิ่งเล่ายิ่งงง วกไปวนมา หรือกระโดดข้ามบางตอน
นึกภาพตามไม่ออก เราปะติดปะต่อมันไม่ถูก
"เรื่องอะไรของมึงวะ เล่าใหม่ซิ"
—————————————————————————-
ผมสมัยมัธยมต้น
คุณครู : "เข้าใจกันหมดใช่มั๊ยคะ ดีนะคะ พวกเราเก่งกันนะคะ
ต้องพาไปดูเด็กนักเรียนเมืองนอกนะคะ เค้ามีอะไรสงสัยเค้ายกมือถามทันที"
ผมยกมือขึ้น
ผม : "ผมเรียนไม่รู้เรื่องก็เลยไม่ทราบจะถามยังไงครับ"
————————————————————
ปัจฉิมลิขิต : ครูจะรู้สึกยังไง ถ้ามีเด็กก้าวร้าวๆ สักคนพูดว่า
"ครูที่เมืองนอก สอนนักเรียนเข้าใจได้มากกว่า ไม่เหมือนครูไทย"
ปัจฉิมลิขิต 2 : ขอบคุณกับคำพูดน้องมายมากๆ ครับ ผมรู้สึกซาบซึ้งจริงๆ
การเริ่มต้นอะไรกับเรื่องนึงมันยากกว่าที่ผมคิดไว้จริงๆ ขอโทษอีกครั้งครับ
Vazzup Entertainment 
ติ๊ก ไม่ได้เข้าสเปชโอ๋ ซ๊านานเลย พอดีช่วงนี้งานยุ่งอะ .. เข้ามาครั้งนี้ ก้อได้รับรู้เรื่องราวที่ผ่านเกี่ยวกะ โอ๋ ก้อ Ok นะ โอ๋ ก้อ สู้ๆ ต่อไปแล้วกัน นะจ๊ะ เกิดเปงคนก้อแบบนี้แระ จ้า.. ต้องรู้จักแก้ปัญหา ไม่ใช่แต่คอยแก้ตัว ติ๊กจาคอยเปงกำลังใจให้ โอ๋เสมอนะ_ My FrOM ..*+*.. Tik 2008 ..*+* ปล.โอ๋กัวแมงสาป หรอ เพิ่งรู้ อะ 555
พี่โอ๋เป็นคนปกตินี่หว่า นู๋ก็นึกว่าพี่เป็นมนุษย์ต่างดาวรถไฟ(ปู้นๆ)
ชีวิตนี้มีแต่เฮฮา นึกว่าเครียดไม่เป็น
เสียใจนะเนี่ย
ป.ล.นู๋ก็คนปกตินะ คุยแบบคนมีสติก็ได้ แค่ปกติไม่ค่อยทำ
ป.ล.2 นู๋ชอบอ่านแต่ไม่ค่อยชอบเม้นอ่ะ ถ้าพี่ไม่บอกให้เม้นก็จะมีแค่ตัวเลขคนเยี่ยมชมเพิ่มมาอีกคนเฉยๆ วะฮ่าๆๆๆ
– พี่ขอโทษที่ตบมา เดี๋ยวขายได้พี่เอามาแบ่งโอ๋ น้า
– โอ๋ไม่แกล้งตายว้า เดี๋ยวแมงสาบก้อเดินเลยไปเองหล่ะ
– คุณครู "ใครมีอะไรสงสัยบ้าง ยกมือขึ้น"
ด.ช ยิ่งยศ "ครูครับ ขอ\’ยาด ดื่มน้ำ ปัสสาวะ ครับ"
**พี่ต้องขอบใจพี่ พี่อ่านผ่านๆ
** ไม่ต้องขอบใจพี่ พี่อ่านผ่านๆ
ผมลงให้แล้วนะครับ เรื่อง กลิ่นปากอ่ะ ไงก้อแวะเข้าไปดูละกันนะครับ อิอิ จาดดปายยย
ถึงแม้คนอื่นๆ เข้ามาแล้วจะผ่านไป แต่ก็มีอาคนหนึ่งละครับที่จะนั่งอ่านจนจบแล้วถึงพิมพ์คอมเม้นท์ อาไม่ได้แกล้งชมนะครับ อาชอบสไตล์การเล่าเรื่องในสเปซนี้มาก อาจำได้ว่าอาเคยพูดทำนองนี้มาแล้วครั้งสองครั้ง อาหมายถึงสไตล์การเล่าเรื่องซีเรียสให้ดูขบขันน่าติดตามได้ อาก็เชื่ออีกเช่นกันว่า ถ้าคนที่ชอบอ่านหนังสือ ได้อ่านเรื่องราวแต่ในเรื่องในสเปซนี้ ก็คงอยากอ่านให้จบเหมือนกับอา …
ที่โอ๋บอกว่าจะโหลดเพลงเก่าๆ ในสเปซของอาแล้วให้เครดิตอานั้น อายินดีครับ แต่ถ้าเป็นเพลงพระราชนิพนธ์ 4 เพลงที่อยู่ในบล็อกล่าสุดนั้น คงต้องให้เครดิตกับเวปไซต์ของพิพิธภัณฑ์ฯ ที่อาทำไว้ครับ
ครัยจะกล้ายกมือถามละครับพี่
ก้อครูไทย น่ากลัวจะตายไป
ดุมากด้วย
ขืนถามไปมั่ว ๆ ก้อโดด แปรงลบกระดานอะดิ
ว้าาาาาาาาาาจบจริงเหรอนี่ อิอิ ตั้งใจอ่านจริงเลยนะนี่ พอดีคุยอยู่กับคุณอา เค้าบอกว่าอ่านอยู่ที่นี่ก็เลยตามมาอ่านบ้างนะจ๊ะ
เพื่อนดีๆ ก็มีอยู่เยอะ เพื่อนที่ไม่ ….ก็มี แง้ววว ซะงั้น ตกลงรับผิดชอบเองเหรอจ๊ะ อืมมมม
ใช่เล้ยยยย ตอนเด็กๆ ๆ คุณครู ชอบถาม แต่พี่ไม่กล้า ถามคุณครูนะ แปลกนะ แต่พอเวลาคุณครู เดินออกนอกห้องเรียน
แล้วอยากจะถาม 666666666 เวลาให้ถามไม่ถาม นอกเวลาแล้วอยากจะถาม อิอิ
อีกอย่างนะจ๊ะ ลืมมม ถาม 666666666 อะไม่ใช่ ลืมบอกไปว่า เพลงเพราะจังชอบมากเลย เพลงญี่ปุ่น เคยฟังเมื่อก่อน เดี่ยวนี้ไม่ได้ฟังเลย ชอบจ้าชอบ
ไม่อ่านเสียนาน update เยอะมาก..
ฝันแบบนี้น่ากัวจิงๆด้วย
ขอบคุณนะคะที่มา up อีก ได้มีเรื่องสนุกๆอ่านก็เพราะคุณนี่แหละ
5 5 5 5 5 + ขอขำก่อน อย่างอื่นว่าทีหลัง . . .อ่านแล้วฮา เค้ารู้ว่าป๊ะโอ๋กัวน้องสาบนะ แต่… แง่ง ฮาฉาดอะ ฝันแกน่ากินมากอะตาโอ๋กร๊ากๆๆๆ ว่างๆจะจับตัวเป็นๆไปป้อนถึงบ้านเรยน้องสาบออกจะน่ารัก น่าทะนุถนอม สีน้ำตาลๆ มีหนวดดุ๊กดิ๊กๆ ขามีหนามแหลมๆไว้เกาะเกี่ยวกันตกอุ๊ย.. น่าร๊ากกกกกกกกกกกก…..5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 +ปล.ถ้างานมะยุ่งก้อพยามแวะมาอ่านจนจบทุกทีอะ มาเพราะคิดถึง อิอิ
""" เราชอบอ่านนะ..เข้ามาดูบ่อยๆ .. แต่เราไม่ค่อยกล้าแสดงออก….""""
…….ลองนึกดูนะ..ถ้าแมงสาบมันไต่ขึ้นขากางเกง..แล้วด้วยความตกใจ..โอ๋กำตัวแมงสาบในกางเกงไว้… แล้วจะทำอย่างไรต่อไป… อ่อ..เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับเพื่อนเจเองล่ะ.. อย่าไปเกลียดมันมากรู้รึป่าว..โบราณเค้าบอกว่ายิงเกลียดยิ่งเจอ..( อ้างอิงจากเหตุการณ์ น้องแอ๊บ )..พูดถึงสมัยเรียน..อ่อ..มีเรื่องเขียนล๊ะ..เด๋วไปเขียนม้างงงดีกว่า….
ひさしぶりですね。(ฮิ-ซา-ชิ-บุ-ริ-เดส-เน้) ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะ
พี่ไม่เคยผิดหวังเลยนะ ที่เข้ามาอ่านสะเปสนี้เพราะพี่ได้ความรู้และมุมมองที่แตกต่างกลับไปเป็นข้อมูลสำหรับการทำงานทุกครั้ง
Q: ครูจะรู้สึกยังไง ถ้ามีเด็กก้าวร้าวๆ สักคนพูดว่า "ครูที่เมืองนอก สอนนักเรียนเข้าใจได้มากกว่า ไม่เหมือนครูไทย"
A: ในฐานะที่พี่เป็นครูคนหนึ่ง โดยส่วนตัวของพี่ พี่ก็จะต้องกลับมามองและประเมิณวิธีการสอนของตัวเองว่าเป็นอย่างไร? และคงถามกลับไปด้วยว่า ถ้าเขาเป็นครูเขาจะมีวิธีไหนบ้างที่จะสอนให้นักเรียนเข้าใจได้ง่าย
ก่อนที่พี่จะมาเรียนต่อที่นี่ ก่อนหมดคาบ ๕ นาทีพี่มักจะให้นักเรียนได้แสดงความคิดเห็นว่า เขาพอใจกับการเรียนไหม? และในการเรียนครั้งต่อไป จะเรียนในหัวข้อนี้ นักเรียนต้องการรู้อะไรเป็นพิเศษไหม?
พี่ทำแบบนี้ได้เพราะพี่สอนนักเรียนออทิสติก กลุ่มละไม่เกิน ๕ คน ถ้าเป็นนักเรียนกลุ่มใหญ่ๆ ก็น่าเห็นใจอาจารย์เหมือนกัน เพราะครูไทยงานหนักมาก ที่ญี่ปุ่นในแต่ละห้องมีนักเรียนไม่เกิน ๑๕ คน สำหรับ ร.ร. ประถม
"ม่เกิน ๓๕ คน สำหรับ ร.ร. มัธยม ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ประเทศไทยจะทำอย่างนี้ได้บ้าง? คงเป็นห้องเรียนในฝันต่อไป
ฮิฮิฮิ ตอนจบ เหมือนพี่โอ๋ น้อยใจ อาไรซักอย่าง เปงอาไร รึเป่าค่ะ ไม่ดีน๊า น้องนุ่งเปนห่วง (ถ้าน้องไม่นุ่ง จะดีกว่าใช่มะ )
เคยมาแล้ว แต่คอมเม้นไม่ได้ บอกไปแล้วด้วยน๊า
แล้ว พี่โอ๋ นี่ ท่าจะฝังใจ กับแมลงสาบ ไม่ว่าจะตั้งแต่สมัยเด็ก ก็มีปันหากับ ผีแมลงสาบ ดูสิ ทุกวันนี้ ยังคงนอนฝันร้าย มันเป็น กรรมมมม ที่ตามมาหลอกหลอนแน่ๆ เลย ฮ่า ๆๆๆ
ปล. คนแอบมาอ่านเวลา เครียด ๆ เยอะแยะ น๊า อ่านไปขำไป คนเดียว มะได้บ้า แค่ ขำขำ คิคิ
สวัสดีครับ อาจารย์ภู ขอโทษที่ไม่ได้มีโอกาสกลับมาทักอาจารย์ใน blog ก่อน หลังจากกลับมาจากต่างจังหวัดนะครับ
-สวัสดี ตามสะดวกนะน้องชาย ไม่ต้องซีเรียส พี่ว่างพี่ก็ไปทักทาย ตามประสาคนที่ได้รู้จักกันแล้ว เราโตๆ กันแล้ว มีภาระหน้าที่ต้องรับผิดชอบ พี่เข้าใจดีในจุดนี้ ตัวพี่เองก็ต้องมานั่งจัดลำดับว่าจะต้องทำงานส่วนไหนก่อนส่วนไหนหลังเพื่อให้สามารถทำงานให้ได้ทันตามกำหนด พี่ไม่ได้ให้ความสำคัญกับจำนวนคอมเม้นท์ แต่พี่สนใจในเนื้อหาของคอมเม้นท์มากกว่า
ช่วงนี้ดูว่าอาจารย์ทำงานหนักมาก สิ่งหนึ่งที่ผมกังวลคือเรื่องสุขภาพอาจารย์นะครับ คงไม่มีลูกศิษย์คนไหนอยากจะเห็นอาจารย์ต้องทำงานหนักจนล้มป่วยลงอีก
-ขอบใจมากที่แสดงความเป็นห่วงในสุขภาพของพี่ พี่ให้ความสำคัญเรื่องสุขภาพมาเป็นอันดับแรกเลย ถ้าสุขภาพไม่ดี พี่จะไม่สามารถทำอย่างอื่นได้เลย
เรื่องที่ผมเขียนถึงครูที่สอนเด็กนักเรียนแล้วเปรียบเทียบกับเมืองนอกนั้น
ผมพยายามทำให้เห็นภาพอย่างนึงว่า แท้จริงๆ การสงสัยของเด็ก อยู่ที่ความเข้าใจของเด็กในเรื่องนั้นๆ ยิ่งเข้าใจมาก ยิ่งมีเรื่องให้ถามมาก
ซึ่งผมกล่าวโดยประสบการณ์ของตัวเอง แต่คงไม่ไปถึงกล่าวโดยรวมของครูทั้งหมด ซึ่งส่วนใหญ่ก็มีครูที่ดีอยู่มากกว่า
-เป็นมุมมองที่ดี พี่ก็เห็นด้วย ก็เป็นอีกมุมมองที่ครูเองก็ต้องตระหนักด้วย ถือว่าเป็นการวิพากษ์เชิงสร้างสรร
ผมเชื่ออย่างนึงว่า อาจารย์ภูเป็นครูที่เน้นเข้าใจเด็กมากกว่าให้เด็กเข้าใจ ถ้ามีโอกาสจริงๆ ผมก็อยากจะเป็นลูกศิษย์อาจารย์คนนึงเหมือนกันครับ
-ขอบใจนะสำหรับกำลังใจ การที่เราได้แลกเปลี่ยนมุมมองและความคิดเห็นกันในสะเปส พี่ถือว่าเป็นโอกาสอันดีมาก หาได้ยากมากที่วัยรุ่นสมัยนี้ จะมีความคิดในเชิงสร้างสรรแบบนี้
ปัจฉิมลิขิต : ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ เกี่ยวกับเรื่องการทำงาน ผมชอบมากๆๆๆๆ ครับ
-พี่ได้รับข้อความนี้มาจากเพื่อนเพื่อให้กำลังใจพี่เหมือนกัน พี่เห็นว่าเป็นสิ่งที่ดีก็อยากแบ่งปันให้คนอื่นๆ ที่พี่รู้จักด้วย จะได้ช่วยกันนำสิ่งดีๆ ไปสร้างสรรสังคมต่อไป
555 สยองแทนฝันถึงแมงสาปอึ๋ย!!!
ตอนนี้เรียนอยู่มหาลัยครูก็ยังถามเหมือนเดิม
any question??
เงียบ…ไม่มีใครยกซักคน
เมื่อครั้งที่แล้วเข้ามาไม่ได้อ่านเรื่องในบลอคละเอียดมานัก วันนี้มานั่งอ่าน ฮามากๆเรื่องแมลงสาบของนายอ่ะ จบได้คตจาแมน หักมุมดีจิงๆ 555 อ้อส่วนเรื่องยารักษาโรคเอดส์ที่เขาบอกมียารักษาให้หายแล้วนะครับ เท่าที่ฟังข้อมุลอัพเดทล่าสุดมานี่ รู้สึกว่าเข็มละ 150000 บาทแล้วก้อต้องฉีดวันละ 2 เข็ม ส่วนระยะเวลาที่จะฉีดนั้นขึ้นอยู่กับระยะของโรคที่เป็น วันละ 3 แสน เหอๆ ใครเป็นถ้าตังค์ไม่ถึงก้อซวยไป อิอ
ปล ผมยังไม่ได้เป็นน้าครับเอดส์ -*-
เพ่จู๋…ไปเขียนพ๊อคเก๊ตบุ๊คดีมั้ยยย..ฮิฮิ
คุณโอ๋..
ช่วงนี้บ่อน้ำตาของมายตื้นมาก..แค่คำขอบคุณ
และขอโทษของคุณโอ๋ ก็ทำให้ต้องมานั่งน้ำตาไหล ..
..มันต้องผ่านไปได้สิน่า..
เรามาพยายามด้วยกันในทุก ๆ เรื่องละกันนะคะ
มีหมอคนหนึ่งที่มายเคยไปปรึกษาเกี่ยวกับความฝัน..
มายมักจะฝันเกี่ยวกับแมลง มันน่ากลัว มันไต่ตามตัว
มันเยอะจนออกแรงปัดเท่าไหร่ก็ไม่หมด..ปัด ปัด ปัด
ตัวของมายที่กำลังนอนหลับอยู่..ก็พลอยปัด ปัด ไปด้วย
ปัดจนเหนื่อย ปัดจนไม่ไหว สะดุ้งตื่น..แล้วก็ไม่สบายใจ..
ไปตลอดคืน..
คุณหมอบอกว่า..เรามีเรื่องกังวล ที่กลัวว่าจะผ่านมันไปไม่ได้
ถึงได้ฝันอย่างนี้.. มันเกิดจากความกังวล..ของจิตใจเราเอง
มายอ่านของคุณโอ๋จบ..ก็คิดว่าน่าจะเป็นเคสเดียวกัน
บางเรื่องที่เรากังวล เราก็กังวลถึงมันโดยที่เราไม่รู้ตัว
เพื่อน..สำคัญ..สำหรับการก้าวข้ามอะไรก็ตาม
มายเชื่อว่าคุณโอ๋มีกัลยาณมิตร..
และกำลังที่ส่งผ่านจากบุคคลเหล่านี้..จะเป็นแรง
ให้คุณโอ๋มีพลังใจ..ทำทุกอย่างสำเร็จ
เอาจากมายไปด้วย 1 แรง นะ
สะสมครบ 100 แรงม้า รถเราจะแรงแข่งกับเรือบิน
(บันทัดสุดท้ายนี่เริ่มรั่ว…)
เข้ามาเยี่ยมเยียนกานอีกแล้วค่า .. ติ๊กก้อจะหาเวลาว่าง ถึงจะมีไม่มาก แต่ก้อน้อยเลยอะ (โอ้ยยย งง !) เข้า มาเยี่ยม สเปชโอ๋บ้างนะจ๊ะ // ก้อไม่มีไรมากหรอก ก้อ แค่คนมานคิดถึง อะ ..ไปแระ อาย อิอิ * บะบาย จ๊ะ โอ๋ ..
จริงครับที่บอกว่า มันเป็นการระบายความทุกข์ออกมาทางลูกกะตา
วันหลังขอยืมคำนี้ไปใช้บ้างนะครับ
— แวะมาบอกว่า ผมจะสอบแล้วครับ เพิ่งเข้าปี 1 ก้องี้แหละ ตื่นเต้นกับการสอบครั้งแรกเป็นธรรมดา
สงสัยพี่คงจะลืมความรู้สึกแบบนี้ไปแล้วอะดิ อิอิ ( ไม่ได้แอบด่าว่าแก่นะคร๊าบบบ !! )
ไปดีกว่า เหอ ๆ
อ่านบล๊อคนี้แล้ว รู้สึกเหมือนมองเห็นตัวเอง
โบคิดเสมอว่า เป็นปกติของโลกมนุษย์
ที่เราจะต้องเจอะเจอคนหลากหลายประเภท
และเราก็จะต้องเจอกับคนที่ไร้สามัญสำนึก
ที่หลบซ่อนอยู่ตามหลืบไรของสังคม
เอาใจช่วยค่ะ
โอ๋เป็นคนที่เข้าใจทุกอย่างดีนะจ้ะ สุยกให้เปง..ฮีโร่เลย เหตุการณ์ทุกอย่าง มีขึ้น มีลง เป็นปกติธรรมชาติไฉนเลยกะนิสัยคน มองรู้ถึงธรรมชาติของมัน ให้เข้าใจสิ่งต่างๆเป็นปกติธรรมชาติ คนเห็นแก่ตัวเอง..มักมีทุกที่
ทำให้ได้อย่างโอ๋ …..แล้วคุณจะยอมรับ และดำรงชีวิต รวมทั้งแก้ไขปัญหาต่างๆได้อย่างไม่ยากเย็นมากนัก
ทามมายวันนี้ตูมาอย่างเอาจริงเอาจัง จังว้า.. ขอนิสสนึง…ส่วนแมลงสาบ ขอให้ฝันคราวหน้า ฆ่าแมลงสาบสำเร็จนะจ้า….
บะบายย จุ้บๆๆ…
ฝันได้มันโคตร
เป็นไปได้ไม่ขอฝันอย่างนี้เด็ดขาด
ไม่ไหวง่ะ
ดีใจวะที่ได้เพื่อนดีๆอย่างเมิง
ไม่คิดว่าคนเลวอย่างกูจะมีเพื่อนดีๆอย่างเมิง